Δεν είχα το κουράγιο να μπω στο ρόλο της μητέρας.
H Έρση, 34 ετών γνώρισε την κατάθλιψη μετά την γέννηση του δεύτερου παιδιού της. Κατάφερε όμως να ξαναβρεί χαρά με τη βοήθεια του γιατρού της και της ομαδική ψυχοθεραπείας.
«Διαγνώστηκα με επιλόχειο κατάθλιψη λίγους μήνες αφού γέννησα τη δεύτερη κόρη μου. Ήδη από τη γέννηση του πρώτου παιδιού είχαν αρχίσει τα πρώτα σημάδια, αλλά δεν ήθελα να παραδεχτώ τίποτα σε κανένα, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.
Ήμουν πολύ λυπημένη, θυμωμένη, ένιωθα ανάξια, είχα συνέχεια αρνητικές σκέψεις. Δεν είχα το κουράγιο να μπω στο ρόλο της μητέρας και είχα άρχισε να πιστεύω ότι δεν ήμουν καλή σε αυτό έτσι κι αλλιώς.
Όταν πήγα στον ψυχίατρο, δεν ήξερα τι να πω, πίστευα ότι αυτά που θα του έλεγα θα ακούγονταν άσχετα, υπερβολικά ή παράλογα… Ντρεπόμουν και μόνο που του έλεγα ότι δεν είχα το κουράγιο να σηκωθώ από το κρεβάτι και να φροντίσω τις κόρες μου.
Ο γιατρός μου μίλησε για τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Τα είχα όλα! Κατάλαβα ότι έπρεπε να μπω σε θεραπεία. Άμεσα ξεκίνησα τη φαρμακευτική αγωγή. Στη συνέχεια αποφάσισα να μπω σε ομάδα ψυχοθεραπείας.
Σταδιακά, άρχισα να συνειδητοποιώ τους λόγους που με έκαναν τα νιώθω θλίψη, όλα εκείνα που ένιωθα ότι στερούμαι. Σήμερα είμαι πολύ καλύτερα, είμαι δυνατή, ακούω τις ανάγκες μου και για αυτό μπορώ πια να πω ότι είμαι καλύτερη μάνα.»
(39185)